Nieuwsbrief Oktober 2016

Oktober 2016 - Bezoek aan Pattale

“Openingsceremonie”

Patrick en ik (Liane) zijn half september naar Nepal gegaan. De trekking microbe sloeg weer toe en deze keer zijn we Mustang gaan verkennen. Patrick moest terug naar huis, maar ik had nog tijd om Pattale te gaan bezoeken. Op 28 september zijn we (Liane, Deepak en Dilli) met de jeep naar Pattale gereden. Er was een plechtige opening van de nieuwe klaslokalen gepland. Ook al zijn er nog maar 2 van de 6 klassen zo goed als afgewerkt.

Alle schoolhoofden van de omgeving zijn aanwezig, een afgevaardigde van het “Department of Education” en een trainer van “Reed Nepal” een organisatie die opleidingen en andere support voorziet aan leraars, in samenwerking met het Department of Education.

De speeches zijn eindeloos, ik versta af en toe de woorden ‘Belgian’, Saancho; Miss Liane en Deepak en Dilli Gurung. Ik vermoed dat ze allemaal dezelfde speech gegeven hebben. Af en toe krijgen we dan toch een leuk dansje van de kinderen te zien. Om 15 uur en twee buien verder worden er opeens thee en koekjes uitgedeeld aan iedereen. Als de mevrouw van het Department moet speechen barsten de hemelsluizen open. Iedereen blijft onder de afdaken zitten. Daarna is het mijn beurt maar het giet en ze verstaan toch geen Engels dus kan ik het heel kort houden. Iedereen vlucht naar binnen en de ceremonie lijkt beëindigd. We zitten in een overvol leraarslokaal en plots komen er van overal slingers van bloemen en een heleboel kinderen en ouders met een sjaaltje. We worden letterlijk bedolven.
Daarna zijn we aan het serieuzere werk begonnen en hebben we een paar uur vergaderd met de mensen van het schoolcomité. De valies met spullen wordt ook uitgeladen en ze besluiten een inventaris te maken van alles wat er in zit, zodat iedereen weet wat we meebrachten. Op zich geen slecht idee…

Waar staan we nu?

  1. De mensen van het dorp hebben schitterend werk geleverd. De fundering van de 6 klassen ziet er in ieder geval zeer robuust uit. 2 klassen zijn afgewerkt, de 2 volgende moeten nog verder gecementeerd worden en de houten vloer  was half gelegd. Dan kunnen de 4 klassen geschilderd worden en zijn ze klaar voor gebruik. De laatste 2 klassen moeten vanaf de fundering nog volledig opgebouwd worden
  2. Onze 2 leraars Mahesh en Dan leveren mooi werk. Mahesh is al 2,5 jaar in Pattale en de kinderen dragen hem op handen. Dan is er nog maar 3 maanden maar is zo blij dat we hem uit 15 kandidaten gekozen hebben. Je ziet dat hij zich tussen de kinderen in zijn nopjes voelt. Op de ceremonie hebben een paar kinderen van klas 8 een kort speechke gehouden, in het Engels. Ook als ik kinderen van de hoogste klassen op straat tegenkom lukt het aardig om met hen een gesprekje te voeren.

 

En wat zijn de ambities?

Op de vergadering hebben we gepolst naar wat hoe de mensen de toekomstige samenwerking met Saancho zien en waaraan ze prioritair willen werken.

  1. Er wordt hard gewerkt om de 4 klassen zo snel mogelijk in gebruik te kunnen nemen. De oude klassen zijn ondertussen opgelapt met metalen golfplaten, dus dat wordt in de winter wel heel erg koud en donker.
  2. Slecht een deel van de huidige tafels en banken is nog fatsoenlijk genoeg; er moeten nieuwe meubels komen en die zullen door Arbi de plaatselijke timmerman gemaakt worden. Alleen het hout moet dan aangekocht worden. Voor de whiteboards is ondertussen het nodige geld voorzien.
  3. Daarna willen ze zo snel mogelijk de laatste 2 klassen afwerken. Hiervoor moet nog sponsoring voorzien worden. In totaal zal heel de bouw (6 klassen) een 50,000 € gekost hebben. Hiervan moet nog 10,000 voorzien worden voor de huidige openstaande rekeningen en de afwerking van de 2 laatste klassen. We moeten zeker vermelden dat het Department of Education 9,000 € heeft bijgedragen en Sukhi Home 5,000 €. De mensen in het dorp hebben in natura hun duit in het zakje gedaan. Dit kan door bomen te schenken, deze te transporteren naar het dorp, aan een verlaagd dagloon mee te werken op de bouw.
  4. De houten vloer in de kleuterklas en in klas 1 moet dringen vervangen worden.
  5. Na de werken moet de speelplaats terug speelplaats worden in plaats van bouwterrein. Egaliseren en opruimen zal nodig zijn.
  6. Op onze vraag of er interesse is voor een computerklas wordt positief gereageerd. Zolang we niet voldoende materiaal en ondersteuning kunnen verzorgen worden de huidige laptops toegewezen aan leraars die hun lessen op pc willen voorbereiden. We hebben ondertussen wel een printer aangekocht voor de school en een apparaat om wifi te voorzien in de klaslokalen.
  7. Het aantal leerlingen is op 5 jaar tijd met de helft toegenomen, nu zijn ze met  150 leerlingen. Er zijn nu een aantal kinderen elke dag een paar uur moeten stappen om naar school te komen. Daarom wil men graag op termijn de oude klaslokalen ombouwen tot gastenverblijf voor die kinderen zodat ze niet meer elke dag de trip door de jungle moeten maken.

 

Eén van de genodigden was een trainer van “Reed Nepal”, een organisatie voor regionale ontwikkeling die blijkbaar nauw samenwerkt met het Department of Education en die een soort “guardian program” promoot waarbij de ouders moeten toezien op de goeie werking van de school. Dat zien de mensen in de vergadering als een oplossing al begrijp ik niet hoe ze de ouders hiervoor warm gaan krijgen. Blijkbaar komen de ouders nooit opdagen als ze uitgenodigd worden voor een vergadering. Het is natuurlijk maar de vraag hoe serieus die uitnodiging bij de ouders is binnen gekomen. Voor zover ik begrijp is dit alleen mondeling aan de leerlingen meegegeven. Dus er schort duidelijk iets aan de communicatie tussen de school en de ouders. Laat die man van “Reed Nepal” daar zijn tanden maar eens in zetten.

En wat is er blijven hangen van het werk van Jolien en Elise?

Vanaf 1 november is het vakantie want het Dashien Festival komt eraan. Dat is voor de Nepalesen zo belangrijk als Kerstmis voor ons.

We zijn toegekomen op 28 september, er was de openingsceremonie op 29 september en de dag nadien is de laatste schooldag voor de vakantie. Dat betekent dat de kinderen hun punten krijgen en naar huis mogen. Ik kan toch wat foto’s nemen, maar echt zien hoe er wordt les gegeven kan ik niet.

De kleuterklas staat nog overhoop van de dag voordien. Er hangt geen enkel boekentasje aan de haak en de tekens en letters zijn verdwenen. Maar als ik de leerkrachten vraag wat ze nog gebruiken, beweren ze dat ze normaal alles nog gebruiken, maar vandaag is een speciale dag. Ik weet niet meer wat ik moet geloven.

Net voor het donker wordt gaan we naar de school voor een inventaris van wat er nog moet aangevuld worden van de schoolspullen in de kisten. Maar de boxen die Jolien en Elise lieten maken steken nog vol. Ik krijg zwaar de indruk dat ze niet veel gebruikt worden. Jammer! Deepak en Dilli beloven om te praten met Ram, de directeur, en verder op te volgen dat het materiaal effectief gebruikt wordt.

 

Je kan mee genieten van enkele sfeerbeelden op https://youtu.be/cNJyBsFXcCI

Liane

Datum: 
oktober, 2016